تربیت اجتماعی زیبایی شناسانه، پارادایمی بدیل برای تربیت اجتماعی دگماتیستی

یکی ازمعضلاتِ ریشه داری که منجر به مخدوش شدن تعامل های انسانی می شود، مسئله دگماتیسم است. دگماتیست نسبت به اندیشه اش به حدی از یقین می رسد که آنها را غیر قابل خدشه و همیشگی می پندارد و از طرفی نسبت به دیدگاه دیگری دارای روحیه لجاجت و حتی در پیش گرفتن رویه ای طرد گونه و تهاجمی، خواهد شد. اصول و روش هایی که دگماتیسم ها در تعاملاتشان به کار می گیرند به شرح زیر است: اصل اول برابر نبودن انسان ها با هم است و روش هایی که دگماتیست ها از رهگذر آن این اصل را در عمل به کار می-گیرند شامل، تبعیض،ایجاد روابط مرید و مرادی ، نقد اشخاص ورای افکار، یکسان سازی، برجسته کردن تمایزات، عدم یگانگی و حساسیت معکوس است. اصل دوم کشف کامل حقیقت است و روش هایی که به واسطه آنها این اصل در عمل پی ریزی می شود: شامل برخورد گزینشی و تغییر حقایق به تناسب موقعیت ( برخورد دو گانه) است. اصل سوم، سد کردن راه ورود اطلاعات است و روش هایی که به واسطه آن به سد اطلاعات پرداخته می شود شامل سانسور، تعبیر و تفسیر به زعم خود، تقلید و در نهایت خروج از تعادل است. راهِ رخنه در تفکر دگماتیستی، استفاده از راه های غیر مستقیم است. هنر با نفوذ به درون فرد، منجر به تحریک وی برای طی کردن فرایندی می شود که از گذر(قبل) آن شخص به کشف حقایق نائل می شود. کاراترین عرصه ای که هنر می تواند، بواسطه آن، این رسالت خود را ایفا کند نظام آموزشی است. به کارگیری تربیت زیبایی شناسانه در مدارس منجر به ایجاد روحیه انتقادی، شکوفایی و بروز طبیعتِ درون و در نهایت نزدیک شدن به فهم دیگری یعنی همان چیزی که، جامعه دگماتیستی به آن نیاز دارد، می شود. اولین اصلی که به واسطه آنها تربیت زیبایی شناسانه در جهت تعدیل تربیت دگماتیستی پیش می رود، داوری فارغ از تمنیات درونی است و روشی که به واسطه آن مربی به تقویت داوری صحیح می پردازد، روش پرسش و پاسخ است. اصل دوم، همراه شدن با خرد جمعی است و روشی که به واسطه آن مربی به تقویت حس مسولیت و احترام به دیگری می پردازد، روش مباحثه است. اصل بعدی ارتقاء حساسیت است، که به واسطه هماهنگی دو قوا ایجاد می شود. روش هایی که به واسطه آنها مربی ارتقاء حساسیت را در متربی ایجاد می کند شامل ارائه دروس در قالب های هنری و نیز مباحثه و تجربه است. اصل دیگر، دیالکتیک برونی است و روش های این اصل ، ایفای نقش و گردش در طبیعت است. اصلِ دوم دیالکتیک درونی است و روش هایی که به واسطه آن مربی، متربی را به گشودگی درونی، سوق می دهد شامل ایفای نقش، توجه به هارمونی آثار هنری و هدایت به سوی هارمونی طبیعت است.